DÜŞÜNMEK İÇİN YETERİNCE VAKTİM VAR

      Yine her zaman yaptığım şeyi yapıyorum. İşime yaramayan, ihtiyacım olmayan, anlam taşımayan zamanı öldürüyorum. Kimine göre sadece yatmak, kalkmak gibi basit eylemler gibi geliyor yaptığım dışardan bakanlar için. Uzaktan bakınca kabası alınmış bir ev gibi duruyorum, dokunan anlıyor ancak gizli kirliliğimi.

     Sallayınca içerde kar yağıyormuş izlenimi veren bir küre gibiyim aslında. Tek başıma olduğumda huzuru buluyorum, kendimle yüzleşip kararlarımı sorguluyorum. Kimse sallamasın istiyorum bu küreyi, karmakarışık oluyorum. İlk buluşmadaki o heyecandan biraz katıyorum fırtınalara, ilk öpüşmedeki gibi ayaklarım kesiliyor yerden, bir anda kasvetli bir havada parçalı bulutlu oluyorum. Yağmaya başlıyorum, küredeki kar gibi. Dilim açılıyor, döküyorum içimi. Kaybetme korkusunun nasıl bir şey olduğunu unuttuğumu dile getiriyorum.

Baharda çiçek açan hanımelinin kokusunu unuttuğumu fark ediyorum. Yaz gecelerinde üzerimde ağırlığı olmayan, rahat bir tişörtle balkonda sabahladığım günleri unuttuğumu sanıyorum.

     Sadece bir şeyden eminim diyorum, bana bunları yazdıranın özlem olmadığını biliyorum ya da bir kuyruk acısı yahut pişmanlık. Her şey zamanında güzeldi diyorum hep kestirip atıyorum. Ben mutluyum halimden, üzerimden eksik olmayan sigara kokusundan. Dışarı çıktığımda onca kalabalık arasında yalnızlığımdan. Benim yalnızlığım daha kalabalık diyorum, küllükte duran sigara izmaritlerini gösteriyorum. Her bir izmarite bir anımı paylaşıyorum. Bembeyaz filtreli her bir sigaramı, beni dinledikten sonra sararmış olarak diğerlerinin arasına gönderiyorum.

     Tüm cümlelerimde yalnızlıktan bahsediyorum, sanki dünyadaki bütün mesele buymuş gibi. Ama kendimi alıkoyamıyorum, aklıma gelmiyor güneşli günler. İlkbaharı unuttum ya da unutmak değil de benimkisi hatırlamak istemiyorum. Dönüp bakıyorum arka sayfalara, önceden dinlediğim müziklere. Önceden müziklerin ritimlerine dikkat ederken şimdi sadece sözlerine dikkat kesiliyorum. Her cümleyi uzun uzun düşünüyorum, bu yalnızlık denen şey bana yarıyor. Kendimi avutmak için  söylemiyorum bunları, düşünmek için yeterince vaktim oluyor. Bundan güzel bir sebep daha bulamıyorum.

Ç.G
12.04.2015