ÖZGÜRCE

Sana dokunmak istiyorum,
Bir dağın zirvesinden aşağı bırakır gibi kendimi,
Yere çakılacağımı bilerek uçmak ister gibi,
 
Beni kendine çeken yer çekimi gibi kalbini,
Son noktam olacağını bildiğim yeryüzü gibi tenini,
Gökyüzünde uçsuz bucaksız dalgalanan bulutlar gibi saçlarını,
İçimi ısıtan, karanlıklarımda ışığım olan güneş gibi gözlerini,
 
Havada; yer çekimini, yeryüzünü, bulutları, güneşi,
Hissetmek istiyorum,
 

Sonumu, sonsuzluğumu öğrenmek istiyorum,
Yere çakılmak cazip geliyor bu yüzden,
Son noktamın, en güzel bitişimin sen olduğunu bilerek.
 
Herkes en muhteşem hayalleri kurarken,
Onların hayallerini göz ardı etmek,
Yanaklarını avuçlarımın içine almak,
Haksızlıkmış gibi geliyor bütün insanlığa.
 
Kelimelerle dokunmak istiyorum sana,
Acıyorum bütün suçsuz sözcüklere,
Bu yükü sözcüklere yıkıp, imkansızı isteyerek,
Onlara haksızlık etmiş oluyorum defalarca.
 
Kalbimle dokunmak istiyorum sana,
Senin kocaman kalbini; küstahlık ederek,
Ritimsiz kalbimle aynı keseye koymak,
Sana haksızlık olur diyorum sonra.
 
Kimseye, hiçbir şeye haksızlık etmek istemiyorum oysa,
Seni hak etmek istiyorum; severek,
Bütün kalabalığın, gürültünün ortasında,
Milyarlarca insanın içinde.
Sadece seni sevmek istiyorum,
Herkesi ötekileştirerek,
 
Haksızlık etmeden,
Özgürce...
 
Ç. G.
10.04.2015